یک ساختار کششی تنها ترکیبی از عناصر کششی است، نه خمشی و نه فشاری. ساختار کششی نباید با ساختارهای تنسگریتی که ساختاری فرمال با هر دوعنصر فشاری و کششی است اشتباه گردد.
اغلب ساختارهای کششی با عناصری فشاری یا خمشی از قبیل میله ها، حلقه های فشاری به همراه تیرها نگهداری می شوند. در این میان ساختارهای غشایی، جایگاه ویژه ای دارند که اغلب به عنوان پوشش استفاده شده و در فواصل بزرگ می توانند اقتصادی و جذاب باشند.
اولین معماری دنیای کششی پوسته ای فولادی بود که توسط ولادیمیر شوخوف (در طول ساختمان) Nizhny Novgorod استفاده گردید. مهندس روس، ولادیمیر شوخوف یکی از اولین مهندسانی بود که محاسبات کاربردی از تنشها و تغییر شکلهای ساختارهای کششی، پوسته ها و غشاها را توسعه داد. شوخوف با هشت ساختار کششی و غرفه های نمایشگاهی ساختارهای پوسته ای سبک برای نمایشگاه Nizhny Novgorod در ۱۸۹۶، غشایی به مساحت ۲۷۰۰۰ متر مربع طراحی کرد.
آنتونیو گائودی از مفهوم خلق معکوس یک ساختار فقط فشاری برای کلیسای کولونیا گوئل استفاده کرد. او یک مدل کششی معلق کلیسا را با محاسبه نیروهای فشاری و با تعیین آزمایش ژئومتری یک قوس خلق نمود.
بعدها، کانسپتی توسط معمار و مهندس آلمانی فری اتو معرفی شد، کسی که نخستین بار در ساختمان کلاه فرنگی آلمان اکسپو ۶۷ مونترال استفاده کرد. اتو سپس ایده ای برای سقف استادیوم المپیک ۱۹۷۲ مونیخ ارائه داد. فرم ساختاری که به طور گسترده در ساختارهای بزرگ اواخر قرن بیستم، جاییکه طناب های نگهدارنده بیشترین کشش را به پارچه ها داده و آن را مجبور به تحمل بارهای مقاوم می کنند، به کار گرفته شد.
از سال۱۹۶۰ ساختارهای کششی توسط طراحان و معمارانی از قبیل اوو آروپ ، بارو هاپولد، والتر برد، فری اتو، ایرو سارینین، هورست برگر و دیگران حمایت شدند.
سیستم های غشایی
نزدیک به چند دهه است که سیستم سازه های کششی یا غشایی بدلیل ویژگیهای منحصر بفرد خود در صنعت ساختمان مورد توجه قرار گرفته است.
این سازه ها می توانند به عنوان پوششی برای بناها، زمینهای بازی، باغها، تراسها، پارکینگ ها و … و یا با نورپردازی خلاقانه به عنوان یک فضای شهری مطلوب و شاخص جلوه کنند.
مصالح مورد استفاده در این نوع سازه ها (عموما پارچه ای) چه از نظر زیبایی شناسی و چه از نظر عملکرد با کلیه مصالح متعارف و متداول در صنعت ساختمان متفاوت می باشند.
سازه های کششی به خاطر خواص فیزیکی و شکل هندسی شان نیز از دیگر سازه ها متمایزند و می توانند به عنوان سازه های دائم، موقت یا با قابلیت جابجایی استفاده شوند.
این سازه ها نه تنها سبک، بلکه زیبا، نیمه شفاف و همچنین دارای طول عمر زیاد و گاهی نیز اقتصادی می باشند.
معماری پارچه ای
استادیوم ها، سکوها، مراکز خرید، بهارخواب ها، پیاده روها، سقف پارکینگ ها و … همگی می توانند با غشاهای ترکیبی و ساختارهای پارچه ای با زیرساختارهایی سبک، آزادی عمل فراوان، اطمینان بخشی مورد قبول و پایایی فوق العاده طراحی شوند. بطوریکه در تمام دنیا غیرمنتظره ترین و جاه طلبانه ترین پروژه ها با استفاده از ویژگی سبکی و انحناپذیری این مصالح قابل ساخت می باشند. امروزه می توان ادعا نمود که در طول بیش از ده سال تجربه، نسل جدید غشاها استحکام بیشتر و طول عمر بالاتری را ارائه می دهند. تمامی این فاکتورها فرصت کافی در جهت خلق یک نتیجه نهایی واقعی را عرضه می کنند؛ بطوریکه معماری معاصر بطور بارز با سیستم های غشایی خمش پذیر و انعطاف پذیر کار می کند.
